Disco inferno in cafe t' Gildenhuys

De vereniging ging weer op pad, dit keer niet op een vrijdag maar op een zaterdag. Rond de klok van half acht startte de motor van de alom gevreesde gouden Peugeot. De trip ging wederom richting onze zuiderburen, wij zijn het er namelijk anoniem over eens dat de gezelligste cafés zich toch wel in België bevinden. Met een omweg kwamen wij terecht in Kalmthout, wij werden hier, bij uitstappen, direct geconfronteerd met twee Belgische schone die moesten plassen. Haastig op zoek naar een geschikte boom renden zij heen en weer, onderwijl keek ik naar het Oog. In zijn blik zag ik zijn gedachten “ik wil hun kleren van het lijf scheuren, terwijl mijn lid fier omhoog staat met een overduidelijke zichtbare kloppende aorta over de gehele lengte van mijn lid, terwijl de twee Belgische schone hun gouden sap over mijn mond drapperen”



Het eerste café werd café de Markt in Kalmthout. De Neukfout besloot hier even te gaan flipperen, ik moet zeggen dat ik enorm genoot van de trotse blik van hem toen hij zei “ik heb nu al een nieuw record op de flipperkast gezet”. Even later werd duidelijk dat een enorme nerd met zijn score aan de haal ging, de Neukfout had namelijk nog een bal over maar de nerd gooide zonder moeite zijn eurootje in de kast, waardoor de score van de Neukfout richting de nerd ging.



Wat een kut tent zeg ongelooflijk, na ongeveer twintig minuten kaarten besloten we om weg te gaan en wel richting Essen. We kwamen aan in ‘t Gildenhuys te Essen, maar nee dit was niet zomaar een café maar een praat-dans café. Hier konden we tenminste op het gemakje kaarten.



Nadat de Neukfout een curryworst had besteld ging het los. Deze avond vielen er twee mooie petoeten. De Neukfout had een petoet met vier vrouwen, en de Dove petoet met vier boeren. Het Oog begreep er niks meer van en zijn gedachte van het gouden sap sijpelend langs zijn mondhoeken veranderde in een gedachte waarbij waarschijnlijk de Dove het moest ontgelden.



Al met al was het een geslaagde avond waarbij, mocht het een bekerwedstrijd zijn geweest, de beker overduidelijk naar het Oog ging. Gefeliciteerd jonge! Op de terugweg hebben het Oog, de Neukfout en de Dove, om het op z’n doofs gezegd Koos nog een plaatselijk regenbui geschonken.

Een heftige trip bij café de Kwip

Het was een avond waarop, naar later bleek, ruim 80mm regen viel. Dit is wat we normaal gesproken over een maand verspreid te verduren krijgen. Onderweg zagen we doorweekte boeren noodgreppeltjes graven op hun land, de brandweer pompte ondergelopen kelders leeg. Een perfecte avond dus om moeders de vrouw alleen op de bank achter te laten en met de vereniging op pad te gaan.



Voor de 2e keer sinds het haar bestaan, was er een introducé die de vereniging verwelkomde. Dit keer was het de pleejer die er voor zorgde dat de meeste leden met minder naar huis gingen dan waar ze mee gekomen waren. De preses bracht ons naar het mooie etablissiment van Miranda. Normaal gesproken heeft het oog dan een chagarijnig humeur omdat dit betekent dat er niet gedronken kon worden. Dit keer deerde het hem niet, hij moest immers nog steeds bijkomen van de vorige 2 uitjes met de vereniging.



Voordat we bij Miranda aankwamen stond er eigenlijk een andere kroeg op het programma, café de Bakkerij in Zevenbergen. Omdat hier uitgerekend deze avond de plaatselijke blokfluitvereniging een live-concert gaf zijn we snel verder gereden, de groupies achter ons latend. Onze introducé was tevens navigator maar hier zakte hij al door de mand, "hij wist het ook allemaal niet meer".



Tussen de regendruppels door zagen we daar Café de Kwip verschijnen. "Het café voor jong en oud" als we het visitekaartje moeten geloven. Waarschijnlijk wordt dit café normaal gesproken bezocht door de blokfluitfreaks, een andere reden voor de stilte in de kroeg kan ik niet bedenken. Dit mocht de pret niet drukken, de zorgen van Miranda waren meer dan goed. Ook de muziek was behoorlijk wat de vereniging adoreert.



Over het kaarten van deze avond kan ik kort zijn, de dove en onze introducé hebben de grootste winst meegenomen. De neukfout had dit al snel door en zorgde ervoor dat hij zijn winstkansen spreidde door de steenpuist op de gokkast te strelen. Niet zonder succes overigens, hier werd meer mee verdiend dan met het kaarten.



De Dove moet tegenwoordig op zaterdag helder zijn dus er werd besloten dat hij naar huis zou rijden. De preses weet er niet veel meer van maar volgens mij zijn we nog ergens anders naar binnen gegaan. Nadat iedereen wist hoe er gereden moest worden en we dus uiteindelijk 40 km om zijn gereden. Wat een ballentent was dit zeg. Zelfs de tafelpoten waren van armoede weggelopen. Champignon was ook nergens te bekennen. De gustibus non est disputandum, maar dit was echt helemaal niks. Kortom, een tegenvaller.





Op naar de volgende conquest. En ook dan weer: "Quid vesper ferat, incertum est"

Pannenkoeken mentaliteit in cafe den Turfsteker

Aangezien het oog een week ervoor iets verkeerd had gegeten was het pannenkoekenavond alvorens we vertrokken naar het cafe. De pannenkoeken hadden een structuur van beton. Het was overduidelijk het Oog was van plan om iemand anders te "Nekken"



Nadat de pannenkoeken als bakstenen tegen de nierstenen lagen te drijven vetrokken we richting Belgie.
We kwamen terecht in het Kalmthoutse café Den Turfsteker. Voor de eerste keer in haar bestaan is er een gastspeler meegegaan, El Torro. Natuurlijk kwam hij er niet onderuit om met de verenigingspet op zijn dikke kop te zetten en naar binnen te treden.



Nadat de eerste gvd was gevallen kon de troef worden getrokken die als vanouds naar de Dove ging, hierna kwamen de eerste versnaperingen op tafel. Het viel al gelijk op dat het oog samen met El Torro zin hadden in een beestachtige avond, niet alleen de drankvoorziening was niet aan te slepen door Sandra, maar ook moest het gehele interieur het ontgelden. Alle andere leden hadden alleen oog voor de blonde schone van 20 achter de bar. typetje Jambers;doordeweeks zit zij bij het klooster, maar in het weekeind veranderd zij als een ware sexgodin. Ik zou er spontaan van naar de kerk gaan.



Alsof dit nog niet alles was zette 1 lid zich in om Sandra eens te paaien/paalen/naaien, overigens niet geheel zonder succes, want afgelopen dinsdag is hij zover ik weet niet gebeld.



Bij aankomst in Steenbergen bleek dat “het Oog wederom een avondje koken verschuldigd was. We wachten het verzoek vol spanning af;)



Deze keer een Nederlands gezegde "Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in"

God schiep de meeuwen d'n duvel de zeeuwen

Anders als anders vertrok de inmiddels hoog aangeschreven petoetvereniging naar het prachtige plaatsje tholen. Waar we de het eerste zuiphok voorbij liepen vanwege het belachelijke feit dat je niet mag roken, gluurden we door de ramen bij 'hof van holland' waarbij we gemengde gevoelens hadden.



Plots kwam de attente barvrouw aangestormd om ons binnen te lokken, er werd gerookt gedronken en jawel er werd gekaart door ons en door nog groep jonge mannen die weliswaar een ander spel speelden. De kaartpotjes vlogen voorbij evenals de flessen 'juup' die bij het oog de tafel niet aanraakte hij vrat ze bijna met fles en al op!



Tijdens de potjes trok een wel heel bijzonder beel van een vis de aandacht van de stoomboot, dit was de overwinning dat beeld moest en zou mee naar huis. Zo gezegd zo gedaan.



De avond verliep vlekkenloos behalve bij het oog door al dat gezuip kotste deze de longen uit zijn lijf. Toch was er er deze avond niet alleen de kaart strijd maar nog een strijd er was namelijk een unicum. Geloof het of niet er was een jongedame geïnteresseerd in èèn van de verslaafde kaarters zij heeft zelfs het telefoonnummer van diegene gevraagd.



Daar waar de dove dacht deze prijs ook achter zijn naam te zetten viel het hem vies tegen dat de neukfout man of the match was.

Cuius testiculos habes, habeas cardeo et cerebellum

“Ik hou d’r negen voor mezelf “

Jawel, de stoomboot moest weer eens rijden en wat heeft ie er weer van genoten, NOT. Mooi om te zien dat je toch verslaafd bent aan die gele rakkers dans la bouteille. Met een humeurtje “bliksemschichten uit me reet” vertrokken richting het Oosten naar café de Mortier te Wernhout. Bij aankomst bleek café de Mortier niet eens meer te bestaan, dat zal me daar een ballentent zijn geweest.

Vervolgens maar een andere kroeg uitgezocht in het pittoreske Wernhout, nou uitgezocht dat niet, de Neukfout wees ons erop dat het café op de hoek bij die gay darters wel prima zou zijn. Hij had namelijk een aantal “vrouwen” gespot, achteraf bleken dit een stel aanhangers van de feministische stroming, met als levensboodschap: “ Wij zijn pissig, wij zijn het zat, wij zijn meer dan een lijf met een gat”. Nou vrouwtje ik kan je verzekeren, als wij gelijk moet betalen bij een bestelling dan kan je van ons al gauw herpes krijgen, dan maar op je mond in plaats van op je gat.

Kaarten! Juist, daar zijn we nu eenmaal voor gekomen. De eerste kaarten werden dus gelegd in het café met de gay darters (hierna: café de dartpijl). Het was deze keer de Neukfout die de eerste piekermannen in ontvangst mocht nemen na het draaien van de troef. Het is je gegund jongen, je eerste euro’s richting een strakke kin. Niet veel later lag er een mooie pot van +10 euro, gesponsord door “de Dove”. Vervolgens gebeurt er iets moois: chronologische volgorde 1) het Oog deelt 2) de Dove vraagt alles 3) De Neukfout vraagt een setje 4) de Stoomboot heeft petoet en jawellllll 5) het griezelige Oog a.k.a “het Oog zit altijd achter je” heeft een hogere petoet. Resultaat pot van 20+, en jawel waarvan de helft ook nog eens naar het Oog ging.

De Neufout merkte aan mij dat ik niet goed in me vel zat in café de dartpijl, de tafel was te klein, de feministische geur deed mij braken, en nog eens het risico van een dartpijl in me achterhoofd. Na overleg besloten om een omslag te maken van “jong/harde muziek/heftig gedrag” naar “oud/goede muziek/goede sfeer” JUIST, dit willen wij, hoe goorder hoe beter. Eenmaal aangekomen in het café zonder naam, zaten we aan een tafel waarvan het kleed misschien al wel 50 jaar niet meer was gewassen. Wie van dat kleed een kopje thee zet, kan maar beter gelijk zijn uitvaart gaan regelen. Man, man, man ik blijf maar typen. Ik ga dus maar afsluiten en wel met een mooie fout van de Neukfout. Vol vertrouwen melde hij ons dat hij al negen puntjes in de pocket had en zo de pot zijn kant op kon schuiven. Maarja je raad het al, hij kon z’n geld richting de pot schuiven.

“Dan halen we hem even terug in café Voorwaarts”

Alle sociale verplichtingen naast ons neergelegd, we konden weer eens ouderwets op stap met de vereniging! De preses mocht vanavond zijn vernieuwde auto door het slik halen om de mannen in het pittoreske Nieuw-Vossemeer er weer uit te gooien.



Herman en Willy hebben ons goed verzorgd deze avond, het ontbrak ons aan niks. Misschien alleen wat jong vrouwelijk schoon maar bij nader inzien is dat waarschijnlijk toch niet aan ons besteed .
Waar we voor gekomen waren, kaarten! Helaas is de Dove ondanks zijn 1 ½ biertje en halve passoa-jus er toch weer vandoor gegaan met de meeste winst. Misschien was het mooiste nog wel dat de Neukfout een capitale fout maakte door zijn petoet boeren weer veels te gretig op tafel te leggen waarna hij moest capituleren tegen een petoet azen.



Ook de stoomboot was weer heerlijk aan het stomen en ouderwets aan het verliezen. Altijd leuk als anderen verliezen. De potten die die winnaar 50ct kosten waren op één hand te tellen maar toch is de contributiepot weer gestaag gegroeid.
Om af te sluiten nog maar even een Latijnse wijsheid, mannen neem dit eens ter harte!!



Praeceptores suos adulescens veneratur et suspicit

Geen platte prijs in cafe t Hoefke

Zaterdagavond, wat ander dan anders maar we waren weer eens weg en met de neukfout als bob kon het niet meer stuk. Alhoewel ik enorm op me ballen heb gekregen met een verlies van ongeveer 50 euries was het een geslaagde avond.



Aangekomen in Bergen op Zoom waar je normaal gesproken je hond nog niet zou willen laten dekken, hadden we een mooie kroeg gevonden. Terwijl we ons afvroegen hoe het kan dat er in BoZ ook aardige mensen rondlopen, maakte de eigenaar "Henk" A.K.A "vader Abraham" een klein praatje met ons. We hebben deze avond heel wat gekke dingen meegemaakt: de dove heeft een nieuw record gezet door maar liefst 247 minuten met 1 flesje Jupiler te doen.



De stoomboot maakte een "bijna" foutje van 20 euro waarna hij een aantal flinke hartklappen kreeg. Eenmaal gereanimeerd en weer op gang liepen de potten hoog op. Toen kwam daar opeens een heel gek moment, nee dames en heren de dove kwam niet uit de kast maar warempel bestelde hij een passoa jus, de nicht.



Terwijl bij “het Oog” de ogen begonnen te hangen en hij weer begon te bulken als een echte boer bespraken we het weekendje weg. Tal van goede ideeën deden de ronde, hier een top 3 van de avond: met stip op #1 We laten de dove thuis. #2 We laten de
fans kiezen. #3weekendje Hamburg. Met veel dank aan Henk de barman van cafe 't hoefke hebben wij als vereniging een geweldige kaartavond gehad.

En dan nu een uitspraak voor iedereen die op troef "boer" de pot vraagt: Audaces fortuna iuvat.

Swientje Stoten in cafe de Reebok

Het was een donkere mistige avond 20.00 uur op de klok en 120.650 km op te teller. Inderdaad u raadt het al tijd voor een potje te kaarten. Ditmaal hebben we een tip van een niet nader te noemen contactpersoon, (Dhr. Hack) uitgetest.

De VW Golf 1 was gestart en tijd om op pad te gaan naar een establishment in Zuid oostelijke richting vanaf Strienestad bekeken.

Na kilometers door de mist te hebben gereden stond er ineens de Reebok (mannetjesree) voor ons Neus. We waren aanbeland in de Wouwse Plantage in de volksmond ook wel De Pin genoemd.



Bij binnenkomst werden we begroet door de Locals aldaar en was het fris assortiment niet aan te slepen, allereerst werd de troef gedraaid en toen kwam de klap van de avond. Aangezien de penningmeester een huis heeft gekocht op het eiland werd namens de petoet vereniging een hamer aangeboden, natuurlijk volgde hierna onze zware emoties een speech met de volgende woorden "fari argentum aurum tacere" Bedankt mannen!




Na deze prive gelegenheid, die maximaal 5 minuten van de avond mag bedragen gingen we verder met het spelen van het geliefde spel. Al snel werd duidelijk dat café de reebok een café is waar de pot goed wordt gespekt, de petoeten vlogen over tafel, weliswaar geen Belgische Borstella gekheid, maar zeker voor Nederlandse begrippen een goede opbrengst. Er zaten wat mannekes van rond de 40 aan de bar te praten over de plaatselijke veehandel en landbouw toen er plots een geluid ten gehore kwam wat te vergelijken is met iemand die lucht tegen de rand van de bierfles blaast. Een zeer schel geluidje. Aangezien het met 1 doof oor moeilijk te horen is van welke richting het gefluit af komt had ik zeker vijf fluitjes nodig om erachter te komen welke man er op zijn fluit zat te blazen. Stomverbaasd verast werpte we een blik naar achteren, dit was geen mens….. het was een papagaai.



Rond de klok van 12 ging de kastelein opruimen en nog een bal stoten op het mooie biljart. Onder het biljart stond het helemaal vol met varkens, dit was niet omdat de kastelein vroeger varkensboer was geweest, maar omdat er nogal eens een varken op het biljart wordt gemaakt (voor de leken; een gelukstreffer), dit is natuurlijk wel een bijzonderheid die je zelden aantreft.

De kastelein vroeg als vanouds waar we vandaan kwamen en toen kwam het gesprek op gang. Het was mooi om te horen dat de kastelein zelf ook liefhebber was van nostalgie en sfeer en op deze manier kwamen wij op diverse tips over nostalgische kroegen en gaan binnenkort Mart lastigvallen met de groeten van de Reebok;)

UPDATE ! UPDATE ! UPDATE !

Leden, fans, en bewonderaars het mocht even duren maar de update is een feit:

- Foto's bezochte kroegen (TIP: zie voor een in ontbinding rakend lichaam onderaan het blog café de sportvisser)
- Layout
- Blogarchief met titelbenaming
- (zie)Foto van de grootste fan toe nu toe !!

Angstzweet at the Red Devils

Vrijdagavond 21 augustus 2010 de petoet vereniging vertrekt zuidwaarts richting belgie, om te kaarten te vloeken en iedereen allerlei enge ziektes toe te wensen.Aangezien ik "neukfout"de bob was en weleens in een echte kroeg wilde
kaarten reed ik naar kalmthout(B).

Eemaal aangekomen was het respect groot voor de mannen in lederen vestjes met
een grote opdruk "RED DEVILS" ja geloof het of niet maar we waren in een motorclub beland. Daar waar de dove zich een natte streep van angtzweet in zijn broek vertegenwoordigde, speelde de rest van de groep op het makkie an een
een heerlijk potje petoet.

Tijdens het kaarten hoor we opeens en doffe knal, jawel de deur sloeg dicht. De
stoomboot dacht bij zichzelf als ze van mijn sterretje maar geen rondje maken, maar de mannen waren echter alleen geinterresseerd in motoren. Na 2 keer hetzelfde bandje gehoord te hebben kregen we een dejavu dat konden we ergens van, en waarvan? Uiteraard uit "cafe de marina bar" beter bekent als "ballentent". Na heel de avond
geen soort van een kaart te hebben gehad, besloten de dames dat ze naar een andere kroeg wilde, en niet zomaar een kroeg ze hadden heimwee en wilde terug naar ome Ton die we in een eerder avontuur hadden ontmoet in cafe de
hazelaar.

Tot onze verbazing was ome Ton niet aanwezig waarop we de flessen bier en een spa rood leegzopen en gelijk door gingen naar een cafe een stukje verderop. Bij binnenkomst was het gelijk duidelijk Ton bezette samen met zijn enorme pens een groot gedeelte van de kroeg. Al snel stelde Ome ton ons teleur door niet mee te kaarten hij hield zich druk bezig met biljarten, ook een echte liefhebbende sport van "de dove".

Persoonslijk vind ik het een nichtensport. Na een avond van alles te hebben gezien,elkaar verrot hebben gescholden en en 24 liter spa rood te
hebben gedronken was het weer goed geweest.

Dan sluit ik nu af met wederom wijze woorden let wel op
hier heb je echt niets aan ik spreek uit ervaring, Canere surdo !

De slag om Yerseke in Café de Sportvisser

De petoetvereniging heeft er weer een mijlpaal bij: het Zeeuwse land diende als ondergrond voor een stevig potje kaarten. Garnalen, Oesters, Mosseltjes in de verzamelnaam Fruits de Mer genoemd kenmerkt zich in de volksmond als Zeelands Roem. Interesseert deze cultuur ons iets? Nou nee, ok ok met een kleine kanttekening bij een “mosseltje”.



Zijn je met Ad mee geweest? Nee, geen sportvissen maar sportkaarten! Ik breek me bijna letterlijk het hoofd over allerlei vraagstukken. Het eerste vraagstuk betreft het woord “sportvissen”, is slepen met netten sportvissen? Krijg herpes dacht het niet. Sportkaarten is het tweede vraagstuk, waarom bestaat dit woord niet? Hyven, Twitter en bijvoorbeeld Zeilmeisje hebben allen de eeuwige roem gekregen door de opname in de dikke van Dale. Hoe durven ze? Hyven laten we eerlijk zijn, facking gay! Twitter kom op zeg val kapot ! Zeilmeisje? [betekenis: meisje dat zeilt. zie ook zeilen; (jonge)vrouw] Laura, het vet achter je hartklep !



Dan nu de kaartavond. Weggestopt in een duister hoekje vlogen de kaarten de tafel over. Het gebulk van “het oog” was in geheel Zeeland te horen, evenals de drie liter tuf die naast zijn stoel gedeponeerd was. Ondergetekende had een slechte kaartavond, het liep voor geen meter. Rainbow, rainbow, en rainbow was het vaste patroon dat mijn netvlies moest verwerken. Ook de Dove maakte een zeldzame 10 euro fout, die de neukfout uiteindelijk met een grote grijns zijn kant opschoof. Met een totaal van 58,20 euro was het een bijzonder goede avond voor de “uitstappot”. Het aantal had zelfs meer kunnen zijn, als onze kaartavond niet onderbroken werd door de meneer met de hondenvoer naam en zijn slechte kaarttrucs. Born to be wild zullen we maar zeggen...



Neukfout krijg herpes !



Het oog voelde zich beduidend lekkerder in een peugeot.

Bitterballen in 't VEER

Wederom vertrokken de mannen vol goede moed om, zoals we allen hoopten, ieder zijn zakken te vullen. Na een kleine afleidingsmanoevre kwamen we aan bij 't Gastelsveer. De eerste indruk gaf ons weinig hoop op een goede keuze maar zoals al vaker is gebleken tijdens onze conquests, niet alles is wat het lijkt!




De rode bolide lieten we achter om het onbekende binnen te treden, altijd spannend. Al snel bleek het ook hier weer oude jongens krentenbrood. De kaarten vlogen snel over tafel en voor zover ik me kan herinneren waren er ook hier weer geen echte winnaars of verliezers. Als je dit goed bekijkt is dit natuurlijk niet helemaal waar, er waren eigenlijk 3 verliezers omdat de 4e man weer in die auto stapte in Steenbergen! Nee, zonder deze 4e man zouden we deze strijd niet langer kunnen voortzetten.



Na het hopeloos lang wachten op de 1e petoet even een portie bitterballen besteld, die gleden lekker naar binnen. Maar jullie kennen het gezegde: "Als er 1 schaap over de dam is....." En zo ook hier, de eerste petoet viel en er volgden nog vele meer. Gelukkig, we konden elkaar weer afzeiken. Ook het vertrouwen wat jullie onvermoeid in "het Oog" hadden werd niet beschaamd. Altijd zat hij daar weer met die hogere troef achter iemand zijn pik!



Ook Liselore (of zoiets) de barvrouw was weer geweldig met haar Marlies Dekkers van de plaatselijke markt. Verzorging was goed. Enige minpuntje was misschien die wazige gierlucht die af en toe binnen waaide, of werd deze veroorzaakt door een van onze mede-petoeters??

Ter afsluiting nog even een beroemd gezegde onder ons:

"Pecunia non olet"

"Spelregels vastleggen in het Volkshuis"

Voor de 3e keer sinds de oprichting zijn we vertrokken richting het Belgische Essen. We vonden een perfecte parkeerplaats alwaar al snel bleek dat de auto hier niet veilig zou staan. Er kwam nl net iemand uit de kroeg en hij probeerde een "neukfoutje". De intimi onder ons snappen dit wel maar voor de leken toch even de uitleg: Jezelf een stuk in je kraag zuipen, proberen het gat voor de sleutel in je auto vinden en wegrijden terwijl je een vreemde auto raakt. Gewoon doorrijden luidt het verstandigste devies!



Eerst maar eens kijken in de "Pijpenclub" Al snel bleek dat er hier niet met geld op tafel gekaart mag worden dus de pinten achterover geslagen en op naar de volgende. Het werd "Het Volkshuis". Na even de kat uit de boom te hebben gekeken vond ook de barman het leuk dat wij zijn etablissiment aandeden. Het Volkshuis zal voor altijd bijblijven als de kroeg waar we de statuten voor onze vereniging hebben vastgelegd. Het is altijd al klote om te zien dat de neukfout met zijn vervelende petoeten met de pot er vandoor gaat maar vanaf heden zal ook hij zijn bijdrage moeten leveren in de gezamenlijke pot.

De maagklep van één van onze leden stond al de hele avond open en dat was niet lekker kan ik jullie vertellen maar toen Leo de barman met "Belgische nieuwe" langskwam was het helemaal niet meer te harden! Toch weer een heerlijk avondje kaarten geweest, echte winnaars of verliezers waren er niet.

Ook de entertainment was goed verzorgd deze avond al vonden de plaatselijke Frans en Marianne het niet zo leuk dat wij bij hun mini-concert aanwezig waren, er werd nogal door de muziek heen geschreeuwd.

Maar goed dat de scheve goed oplette toen we op weg naar huis gingen, hij nam nl de portefuilles, telefoons en sigaretten van 2 van onze leden mee, zij waren zelf niet meer in staat hier aan te denken.

En neukfout nog even voor jou: Abundat dulcibus vitiis

Cafe Leonitas " Lucky Number 110"

Afgelopen vrijdag was het weer zover, we gingen de avond vol goede moed tegemoet al stuiten we gelijk op het eerste probleem. We waren beland bij kroeg waar het niet was toegestaan te roken oftewel een ballentent, na de kroeg te hebben vervloekt pakte we de fiets en reden we op een ontspannen tempo verder.



Eenmaal aangekomen bij cafe 'leonitas' te Lepelstraat vlogen de kaarten weer over tafel.



Na een paar potten flink kaarten waar ook de petoeten zich weer regelmatig lieten zien bestelde het oog 2 overheerlijke frikandellen met een liter mayo later bestelde hij eveneens als de dove een bord spareribs. De stoomboot ging voor een friet
stoof en ik uiteraard voor een gezond slaatje. Terwijl de dove het hele fris assortiment probeerde dronken de andere stevig bier.




De avond verliep vlekkenloos al hadden we een klein akkefietje wat eigenlijk geen naam mag hebben. Inmiddels aangekomen bij de laatste ronde was het winst/verlies bij niemand schrikbarend en besloten we terug richting het 'o zo mooie' steenbergen te fietsen.



Traditiegetrouw sluiten we af met een heerlijke spreuk: Quieta non movere oftewel
Geen slapende honden wakker maken