"Spelregels vastleggen in het Volkshuis"

Voor de 3e keer sinds de oprichting zijn we vertrokken richting het Belgische Essen. We vonden een perfecte parkeerplaats alwaar al snel bleek dat de auto hier niet veilig zou staan. Er kwam nl net iemand uit de kroeg en hij probeerde een "neukfoutje". De intimi onder ons snappen dit wel maar voor de leken toch even de uitleg: Jezelf een stuk in je kraag zuipen, proberen het gat voor de sleutel in je auto vinden en wegrijden terwijl je een vreemde auto raakt. Gewoon doorrijden luidt het verstandigste devies!



Eerst maar eens kijken in de "Pijpenclub" Al snel bleek dat er hier niet met geld op tafel gekaart mag worden dus de pinten achterover geslagen en op naar de volgende. Het werd "Het Volkshuis". Na even de kat uit de boom te hebben gekeken vond ook de barman het leuk dat wij zijn etablissiment aandeden. Het Volkshuis zal voor altijd bijblijven als de kroeg waar we de statuten voor onze vereniging hebben vastgelegd. Het is altijd al klote om te zien dat de neukfout met zijn vervelende petoeten met de pot er vandoor gaat maar vanaf heden zal ook hij zijn bijdrage moeten leveren in de gezamenlijke pot.

De maagklep van één van onze leden stond al de hele avond open en dat was niet lekker kan ik jullie vertellen maar toen Leo de barman met "Belgische nieuwe" langskwam was het helemaal niet meer te harden! Toch weer een heerlijk avondje kaarten geweest, echte winnaars of verliezers waren er niet.

Ook de entertainment was goed verzorgd deze avond al vonden de plaatselijke Frans en Marianne het niet zo leuk dat wij bij hun mini-concert aanwezig waren, er werd nogal door de muziek heen geschreeuwd.

Maar goed dat de scheve goed oplette toen we op weg naar huis gingen, hij nam nl de portefuilles, telefoons en sigaretten van 2 van onze leden mee, zij waren zelf niet meer in staat hier aan te denken.

En neukfout nog even voor jou: Abundat dulcibus vitiis

Cafe Leonitas " Lucky Number 110"

Afgelopen vrijdag was het weer zover, we gingen de avond vol goede moed tegemoet al stuiten we gelijk op het eerste probleem. We waren beland bij kroeg waar het niet was toegestaan te roken oftewel een ballentent, na de kroeg te hebben vervloekt pakte we de fiets en reden we op een ontspannen tempo verder.



Eenmaal aangekomen bij cafe 'leonitas' te Lepelstraat vlogen de kaarten weer over tafel.



Na een paar potten flink kaarten waar ook de petoeten zich weer regelmatig lieten zien bestelde het oog 2 overheerlijke frikandellen met een liter mayo later bestelde hij eveneens als de dove een bord spareribs. De stoomboot ging voor een friet
stoof en ik uiteraard voor een gezond slaatje. Terwijl de dove het hele fris assortiment probeerde dronken de andere stevig bier.




De avond verliep vlekkenloos al hadden we een klein akkefietje wat eigenlijk geen naam mag hebben. Inmiddels aangekomen bij de laatste ronde was het winst/verlies bij niemand schrikbarend en besloten we terug richting het 'o zo mooie' steenbergen te fietsen.



Traditiegetrouw sluiten we af met een heerlijke spreuk: Quieta non movere oftewel
Geen slapende honden wakker maken

Cafe de Geit "Avondje Malt"

Onder het motto "wat een lul is voor een hoer is een Opel voor een boer" stapten we in de auto en ging het weer gebeuren. Alhoewel de kaartavond niet in Essen (B) zou plaatsvinden maar in de provincie Zeeland, wist ik (neukfout) nog niet waar we zouden stranden. Na een half uur rond te hebben rondgereden stopten we bij een benzinepomp, waar ik de enorme bediende (zeker op een cup F geschat)of er nog ergens vieze smerige kroegen waren waar wij op het gemak een potje konden petoeten en ons thuis zouden voelen. Al snel kwam de vrouw met "Cafe de Geit" op de proppen gelegen te Oude Tonge, waar zij op haar 14e haar maagdelijkheid had verloren.



Eenmaal bij binnenkomst was het oude jongens krentenbrood, de kaarten vlogen over tafel en bier vloeide rijkelijk, behalve voor de neukfout die als BOB optrad en daarom flesjes Amstel Malt dronk. De flesjes Malt waren over het algemeen niet verkeerd maar lekker is anders. Spelenderwijs werd "de Dove" die liever naar een ander petoet resort ging de grote winnaar. Terwijl we het er allemaal over eens waren niet terug te keren naar Oude Tonge betrapte ik "het Oog" die met zijn houten poot het wasbakje vol stond te..........

Ik sluit af met een mooie latijnse spreuk voor de vrieden:

" Vulpes pilum mutat non mores: oftwel Een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken !

Café Onder Den Toren “ De aanbidster van Essen”

Jahwelllllll, een nieuwe mijlpaal sinds de oprichting van de petoetvereniging “Dan zijn we d’r ver denk”. Zoals de eerste Duitse inval op België van 4 augustus 1914, slopen we de grens bij Essen over om even verderop de gouden pruttelende rakker tot stilstand te brengen nabij café Onder Den Toren.



Ondergetekende genoot van het velen water met bubbelkes, terwijl de andere leden genoten van overheerlijke Sjuuuuuuuuuuupilerrrrrrrrrrr. Al snel kwam er een geïnteresseerd mannetje kijken wat de mannen aan het doen waren. Ons lid met het beruchte oog twijfelde of de vader van het mannetje geen J. Fritzl praktijken op het arme mannetje losliet. Maar na enig overleg, kwamen we tot de conclusie dat de vieze man zich tot Benno L. praktijken behield. Moge hij rusten in vrede.



Het spel van de avond was van goed niveau, vandaar de potten niet tot noemenswaardig hoge bedragen stegen. Maar DAAR tussen de donkere wolken in, was een straal van licht dat ons allen in extase bracht. Het was Jane Doe alias “De aanbidster van Essen” met haar 1,20m en 35 kilo was ze een genot voor het oog. Met als gevolg spontaan opengesprongen broekritsen en het geluid van saltomakende knopen tegen de onderzijde van de tafel. Het gesprek tussen de aanbidster en de leden kwam goed op gang, waarna tegen sluitingstijd de afspraak werd gemaakt om de week erop mee te doen met petoet. Hoogstwaarschijnlijk, zit ze nu nog te wachten.

Laat ik afsluiten met wijze woorden; Homo Sapiens non urinat in ventum ofwel een slimme vent pist niet in de wind

Cafe de Hazelaar “De Kaart op het groene vilt leggen”

De Volkswagen Golf 1 werd gestart en dit betekend maar 1 ding. Cruisen met een gemiddelde van 70 km per uur over de diverse landweggetjes die ons land rijk is. Ondertussen werd er In de auto een hevige woordenwisseling gevoerd waar we deze keer toch naartoe zouden gaan. Eenmaal wouw doorgereden viel het oog aan de rechterzijde op een cafe waar je in de beste tijden wegens drukte buiten moest staan. We hadden maarliefst de keuze uit 8 parkeerplekken. We waren aanbeland bij cafe De Hazelaar.

De entree was werkelijk waar een genot, waarbij een Kim Holland het zeker niet droog zou hebben houden, het kippenvel stond bij iedereen van de grote teen tot aan de nek.
Een café waar je u tegen zegt…….. tevens lag er onder twee schemerige lichten het walhalla van een gerespecteerd cafébezoeker “het biljart”
een authentieke geur van rook en hout kwam ons tegemoet.



Dit was het verfrissende hout, we waren immers in de auto al gewend geraakt aan de geur van de houten rottende poot van Rommers, Fantastisch.

We voelden ons hier dan ook gelijk thuis en nog voordat we een glimp van de gele rakkers hadden opgevangen lagen de kaarten als vanouds op tafel en werd de eerste pot een feit.



Na enkele uren te hebben gespeeld (waarbij de club term maar mondjesmaat viel) wilde een gastspeler uit de petoetscene meedoen. Ton was rond de 45 jaar, goed afgetraind en een mooie ouderdomsblonde kop. In het begin was het nog even aarzelen, maar de 45 jaar ervaring pakte goed uit.



Dit bracht Guido gelijk in de gelegenheid om de kaart op het groene vilt te leggen, het biljart stond immers al sinds binnenkomst naar hem te knipperen. Hij kon het dan ook niet laten om zijn feeling met de keu te uiten. Jan (eigenaar van de kroeg) keek het eerst even aan, maar was ook al snel om en hierna voegden zich nog twee spelers bij het gezelschap zodat er een ware strijdt losbarste waarbij de bovenliggende partij helaas niet aan guido’s zijde was.

Al met al een fantastische avond gehad bij cafe De Hazelaar,

Wij danken dan ook Jan en Joke voor de gastvrijheid.