De entree was werkelijk waar een genot, waarbij een Kim Holland het zeker niet droog zou hebben houden, het kippenvel stond bij iedereen van de grote teen tot aan de nek.
Een café waar je u tegen zegt…….. tevens lag er onder twee schemerige lichten het walhalla van een gerespecteerd cafébezoeker “het biljart”
een authentieke geur van rook en hout kwam ons tegemoet.
Dit was het verfrissende hout, we waren immers in de auto al gewend geraakt aan de geur van de houten rottende poot van Rommers, Fantastisch.
We voelden ons hier dan ook gelijk thuis en nog voordat we een glimp van de gele rakkers hadden opgevangen lagen de kaarten als vanouds op tafel en werd de eerste pot een feit.
Na enkele uren te hebben gespeeld (waarbij de club term maar mondjesmaat viel) wilde een gastspeler uit de petoetscene meedoen. Ton was rond de 45 jaar, goed afgetraind en een mooie ouderdomsblonde kop. In het begin was het nog even aarzelen, maar de 45 jaar ervaring pakte goed uit.
Dit bracht Guido gelijk in de gelegenheid om de kaart op het groene vilt te leggen, het biljart stond immers al sinds binnenkomst naar hem te knipperen. Hij kon het dan ook niet laten om zijn feeling met de keu te uiten. Jan (eigenaar van de kroeg) keek het eerst even aan, maar was ook al snel om en hierna voegden zich nog twee spelers bij het gezelschap zodat er een ware strijdt losbarste waarbij de bovenliggende partij helaas niet aan guido’s zijde was.
Al met al een fantastische avond gehad bij cafe De Hazelaar,
Wij danken dan ook Jan en Joke voor de gastvrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten