Disco inferno in cafe t' Gildenhuys

De vereniging ging weer op pad, dit keer niet op een vrijdag maar op een zaterdag. Rond de klok van half acht startte de motor van de alom gevreesde gouden Peugeot. De trip ging wederom richting onze zuiderburen, wij zijn het er namelijk anoniem over eens dat de gezelligste cafés zich toch wel in België bevinden. Met een omweg kwamen wij terecht in Kalmthout, wij werden hier, bij uitstappen, direct geconfronteerd met twee Belgische schone die moesten plassen. Haastig op zoek naar een geschikte boom renden zij heen en weer, onderwijl keek ik naar het Oog. In zijn blik zag ik zijn gedachten “ik wil hun kleren van het lijf scheuren, terwijl mijn lid fier omhoog staat met een overduidelijke zichtbare kloppende aorta over de gehele lengte van mijn lid, terwijl de twee Belgische schone hun gouden sap over mijn mond drapperen”



Het eerste café werd café de Markt in Kalmthout. De Neukfout besloot hier even te gaan flipperen, ik moet zeggen dat ik enorm genoot van de trotse blik van hem toen hij zei “ik heb nu al een nieuw record op de flipperkast gezet”. Even later werd duidelijk dat een enorme nerd met zijn score aan de haal ging, de Neukfout had namelijk nog een bal over maar de nerd gooide zonder moeite zijn eurootje in de kast, waardoor de score van de Neukfout richting de nerd ging.



Wat een kut tent zeg ongelooflijk, na ongeveer twintig minuten kaarten besloten we om weg te gaan en wel richting Essen. We kwamen aan in ‘t Gildenhuys te Essen, maar nee dit was niet zomaar een café maar een praat-dans café. Hier konden we tenminste op het gemakje kaarten.



Nadat de Neukfout een curryworst had besteld ging het los. Deze avond vielen er twee mooie petoeten. De Neukfout had een petoet met vier vrouwen, en de Dove petoet met vier boeren. Het Oog begreep er niks meer van en zijn gedachte van het gouden sap sijpelend langs zijn mondhoeken veranderde in een gedachte waarbij waarschijnlijk de Dove het moest ontgelden.



Al met al was het een geslaagde avond waarbij, mocht het een bekerwedstrijd zijn geweest, de beker overduidelijk naar het Oog ging. Gefeliciteerd jonge! Op de terugweg hebben het Oog, de Neukfout en de Dove, om het op z’n doofs gezegd Koos nog een plaatselijk regenbui geschonken.

Een heftige trip bij café de Kwip

Het was een avond waarop, naar later bleek, ruim 80mm regen viel. Dit is wat we normaal gesproken over een maand verspreid te verduren krijgen. Onderweg zagen we doorweekte boeren noodgreppeltjes graven op hun land, de brandweer pompte ondergelopen kelders leeg. Een perfecte avond dus om moeders de vrouw alleen op de bank achter te laten en met de vereniging op pad te gaan.



Voor de 2e keer sinds het haar bestaan, was er een introducé die de vereniging verwelkomde. Dit keer was het de pleejer die er voor zorgde dat de meeste leden met minder naar huis gingen dan waar ze mee gekomen waren. De preses bracht ons naar het mooie etablissiment van Miranda. Normaal gesproken heeft het oog dan een chagarijnig humeur omdat dit betekent dat er niet gedronken kon worden. Dit keer deerde het hem niet, hij moest immers nog steeds bijkomen van de vorige 2 uitjes met de vereniging.



Voordat we bij Miranda aankwamen stond er eigenlijk een andere kroeg op het programma, café de Bakkerij in Zevenbergen. Omdat hier uitgerekend deze avond de plaatselijke blokfluitvereniging een live-concert gaf zijn we snel verder gereden, de groupies achter ons latend. Onze introducé was tevens navigator maar hier zakte hij al door de mand, "hij wist het ook allemaal niet meer".



Tussen de regendruppels door zagen we daar Café de Kwip verschijnen. "Het café voor jong en oud" als we het visitekaartje moeten geloven. Waarschijnlijk wordt dit café normaal gesproken bezocht door de blokfluitfreaks, een andere reden voor de stilte in de kroeg kan ik niet bedenken. Dit mocht de pret niet drukken, de zorgen van Miranda waren meer dan goed. Ook de muziek was behoorlijk wat de vereniging adoreert.



Over het kaarten van deze avond kan ik kort zijn, de dove en onze introducé hebben de grootste winst meegenomen. De neukfout had dit al snel door en zorgde ervoor dat hij zijn winstkansen spreidde door de steenpuist op de gokkast te strelen. Niet zonder succes overigens, hier werd meer mee verdiend dan met het kaarten.



De Dove moet tegenwoordig op zaterdag helder zijn dus er werd besloten dat hij naar huis zou rijden. De preses weet er niet veel meer van maar volgens mij zijn we nog ergens anders naar binnen gegaan. Nadat iedereen wist hoe er gereden moest worden en we dus uiteindelijk 40 km om zijn gereden. Wat een ballentent was dit zeg. Zelfs de tafelpoten waren van armoede weggelopen. Champignon was ook nergens te bekennen. De gustibus non est disputandum, maar dit was echt helemaal niks. Kortom, een tegenvaller.





Op naar de volgende conquest. En ook dan weer: "Quid vesper ferat, incertum est"

Pannenkoeken mentaliteit in cafe den Turfsteker

Aangezien het oog een week ervoor iets verkeerd had gegeten was het pannenkoekenavond alvorens we vertrokken naar het cafe. De pannenkoeken hadden een structuur van beton. Het was overduidelijk het Oog was van plan om iemand anders te "Nekken"



Nadat de pannenkoeken als bakstenen tegen de nierstenen lagen te drijven vetrokken we richting Belgie.
We kwamen terecht in het Kalmthoutse café Den Turfsteker. Voor de eerste keer in haar bestaan is er een gastspeler meegegaan, El Torro. Natuurlijk kwam hij er niet onderuit om met de verenigingspet op zijn dikke kop te zetten en naar binnen te treden.



Nadat de eerste gvd was gevallen kon de troef worden getrokken die als vanouds naar de Dove ging, hierna kwamen de eerste versnaperingen op tafel. Het viel al gelijk op dat het oog samen met El Torro zin hadden in een beestachtige avond, niet alleen de drankvoorziening was niet aan te slepen door Sandra, maar ook moest het gehele interieur het ontgelden. Alle andere leden hadden alleen oog voor de blonde schone van 20 achter de bar. typetje Jambers;doordeweeks zit zij bij het klooster, maar in het weekeind veranderd zij als een ware sexgodin. Ik zou er spontaan van naar de kerk gaan.



Alsof dit nog niet alles was zette 1 lid zich in om Sandra eens te paaien/paalen/naaien, overigens niet geheel zonder succes, want afgelopen dinsdag is hij zover ik weet niet gebeld.



Bij aankomst in Steenbergen bleek dat “het Oog wederom een avondje koken verschuldigd was. We wachten het verzoek vol spanning af;)



Deze keer een Nederlands gezegde "Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in"

God schiep de meeuwen d'n duvel de zeeuwen

Anders als anders vertrok de inmiddels hoog aangeschreven petoetvereniging naar het prachtige plaatsje tholen. Waar we de het eerste zuiphok voorbij liepen vanwege het belachelijke feit dat je niet mag roken, gluurden we door de ramen bij 'hof van holland' waarbij we gemengde gevoelens hadden.



Plots kwam de attente barvrouw aangestormd om ons binnen te lokken, er werd gerookt gedronken en jawel er werd gekaart door ons en door nog groep jonge mannen die weliswaar een ander spel speelden. De kaartpotjes vlogen voorbij evenals de flessen 'juup' die bij het oog de tafel niet aanraakte hij vrat ze bijna met fles en al op!



Tijdens de potjes trok een wel heel bijzonder beel van een vis de aandacht van de stoomboot, dit was de overwinning dat beeld moest en zou mee naar huis. Zo gezegd zo gedaan.



De avond verliep vlekkenloos behalve bij het oog door al dat gezuip kotste deze de longen uit zijn lijf. Toch was er er deze avond niet alleen de kaart strijd maar nog een strijd er was namelijk een unicum. Geloof het of niet er was een jongedame geïnteresseerd in èèn van de verslaafde kaarters zij heeft zelfs het telefoonnummer van diegene gevraagd.



Daar waar de dove dacht deze prijs ook achter zijn naam te zetten viel het hem vies tegen dat de neukfout man of the match was.

Cuius testiculos habes, habeas cardeo et cerebellum